Definify.com
Definition 2025
recoctus
recoctus
Latin
Participle
recoctus m (feminine recocta, neuter recoctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | recoctus | recocta | recoctum | recoctī | recoctae | recocta | |
| genitive | recoctī | recoctae | recoctī | recoctōrum | recoctārum | recoctōrum | |
| dative | recoctō | recoctō | recoctīs | ||||
| accusative | recoctum | recoctam | recoctum | recoctōs | recoctās | recocta | |
| ablative | recoctō | recoctā | recoctō | recoctīs | |||
| vocative | recocte | recocta | recoctum | recoctī | recoctae | recocta | |
References
- recoctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- recoctus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “recoctus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.