Definify.com
Definition 2025
reconciliaturus
reconciliaturus
Latin
Participle
reconciliātūrus m (feminine reconciliātūra, neuter reconciliātūrum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | reconciliātūrus | reconciliātūra | reconciliātūrum | reconciliātūrī | reconciliātūrae | reconciliātūra | |
| genitive | reconciliātūrī | reconciliātūrae | reconciliātūrī | reconciliātūrōrum | reconciliātūrārum | reconciliātūrōrum | |
| dative | reconciliātūrō | reconciliātūrō | reconciliātūrīs | ||||
| accusative | reconciliātūrum | reconciliātūram | reconciliātūrum | reconciliātūrōs | reconciliātūrās | reconciliātūra | |
| ablative | reconciliātūrō | reconciliātūrā | reconciliātūrō | reconciliātūrīs | |||
| vocative | reconciliātūre | reconciliātūra | reconciliātūrum | reconciliātūrī | reconciliātūrae | reconciliātūra | |