Definify.com
Definition 2025
reconciliatus
reconciliatus
Latin
Participle
reconciliātus m (feminine reconciliāta, neuter reconciliātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | reconciliātus | reconciliāta | reconciliātum | reconciliātī | reconciliātae | reconciliāta | |
| genitive | reconciliātī | reconciliātae | reconciliātī | reconciliātōrum | reconciliātārum | reconciliātōrum | |
| dative | reconciliātō | reconciliātō | reconciliātīs | ||||
| accusative | reconciliātum | reconciliātam | reconciliātum | reconciliātōs | reconciliātās | reconciliāta | |
| ablative | reconciliātō | reconciliātā | reconciliātō | reconciliātīs | |||
| vocative | reconciliāte | reconciliāta | reconciliātum | reconciliātī | reconciliātae | reconciliāta | |