Definify.com
Definition 2025
redenen
redenen
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈreːdənə(n)/
Etymology 1
From Middle Dutch redenen. Equivalent to reden + -en.
Verb
redenen
- (intransitive, obsolete) to speak
- (intransitive, obsolete) to discuss
- (intransitive, obsolete) to reason
Inflection
| Inflection of redenen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | redenen | |||
| past singular | redende | |||
| past participle | geredend | |||
| infinitive | redenen | |||
| gerund | redenen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | reden | redende | ||
| 2nd person sing. (jij) | redent | redende | ||
| 2nd person sing. (u) | redent | redende | ||
| 2nd person sing. (gij) | redent | redende | ||
| 3rd person singular | redent | redende | ||
| plural | redenen | redenden | ||
| subjunctive sing.1 | redene | redende | ||
| subjunctive plur.1 | redenen | redenden | ||
| imperative sing. | reden | |||
| imperative plur.1 | redent | |||
| participles | redenend | geredend | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
Etymology 2
Non-lemma forms.
Noun
redenen
- Plural form of reden