Definify.com
Definition 2025
reluctatus
reluctatus
Latin
Participle
reluctātus m (feminine reluctāta, neuter reluctātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | reluctātus | reluctāta | reluctātum | reluctātī | reluctātae | reluctāta | |
| genitive | reluctātī | reluctātae | reluctātī | reluctātōrum | reluctātārum | reluctātōrum | |
| dative | reluctātō | reluctātō | reluctātīs | ||||
| accusative | reluctātum | reluctātam | reluctātum | reluctātōs | reluctātās | reluctāta | |
| ablative | reluctātō | reluctātā | reluctātō | reluctātīs | |||
| vocative | reluctāte | reluctāta | reluctātum | reluctātī | reluctātae | reluctāta | |