Definify.com
Definition 2025
ruricola
ruricola
Latin
Adjective
rūricola c (genitive rūricolae)
Inflection
First declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | rūricola | rūricolae |
| genitive | rūricolae | rūricolārum |
| dative | rūricolae | rūricolīs |
| accusative | rūricolam | rūricolās |
| ablative | rūricolā | rūricolīs |
| vocative | rūricola | rūricolae |
Derived terms
- rūricolāris
Related terms
Noun
rūricola m (genitive rūricolae); first declension
- countryman, rustic, farmer
- (chiefly in the plural) oxen
Inflection
First declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | rūricola | rūricolae |
| genitive | rūricolae | rūricolārum |
| dative | rūricolae | rūricolīs |
| accusative | rūricolam | rūricolās |
| ablative | rūricolā | rūricolīs |
| vocative | rūricola | rūricolae |
References
- ruricola in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ruricola in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- RURICOLA in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “ruricola”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.