Definify.com

Definition 2024

rzucać impf ‎(perfective rzucić)

Conjugation of rzucać impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		rzucać
present tense	1st	rzucam			rzucamy
	2nd	rzucasz			rzucacie
	3rd	rzuca			rzucają
past tense	1st	rzucałem	rzucałam		rzucaliśmy	rzucałyśmy
	2nd	rzucałeś	rzucałaś		rzucaliście	rzucałyście
	3rd	rzucał	rzucała	rzucało	rzucali	rzucały
future tense	1st	będę rzucał¹	będę rzucała¹		będziemy rzucali¹	będziemy rzucały¹
	2nd	będziesz rzucał¹	będziesz rzucała¹		będziecie rzucali¹	będziecie rzucały¹
	3rd	będzie rzucał¹	będzie rzucała¹	będzie rzucało¹	będą rzucali¹	będą rzucały¹
conditional	1st	rzucałbym	rzucałabym		rzucalibyśmy	rzucałybyśmy
	2nd	rzucałbyś	rzucałabyś		rzucalibyście	rzucałybyście
	3rd	rzucałby	rzucałaby	rzucałoby	rzucaliby	rzucałyby
imperative	1st	—			rzucajmy
	2nd	rzucaj			rzucajcie
	3rd	niech rzuca			niech rzucają
active adjectival participle		rzucający	rzucająca	rzucające	rzucający	rzucające
passive adjectival participle		rzucany	rzucana	rzucane	rzucani	rzucane
contemporary adverbial participle		rzucając
impersonal past		rzucano
verbal noun		rzucanie
¹or: będę rzucać, będziesz rzucać etc.