Definify.com
Definition 2024
secundatus
secundatus
Latin
Participle
secundātus m (feminine secundāta, neuter secundātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | secundātus | secundāta | secundātum | secundātī | secundātae | secundāta | |
| genitive | secundātī | secundātae | secundātī | secundātōrum | secundātārum | secundātōrum | |
| dative | secundātō | secundātō | secundātīs | ||||
| accusative | secundātum | secundātam | secundātum | secundātōs | secundātās | secundāta | |
| ablative | secundātō | secundātā | secundātō | secundātīs | |||
| vocative | secundāte | secundāta | secundātum | secundātī | secundātae | secundāta | |
References
- secundatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- SECUNDATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “secundatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.