Definify.com
Definition 2025
sepultus
sepultus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sepeliō (“I bury”).
Participle
sepultus m (feminine sepulta, neuter sepultum); first/second declension
- buried, interred, having been buried.
- burned on a funeral pyre, having been cremated.
- (figuratively) destroyed, ruined, having been overwhelmed.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | sepultus | sepulta | sepultum | sepultī | sepultae | sepulta | |
| genitive | sepultī | sepultae | sepultī | sepultōrum | sepultārum | sepultōrum | |
| dative | sepultō | sepultō | sepultīs | ||||
| accusative | sepultum | sepultam | sepultum | sepultōs | sepultās | sepulta | |
| ablative | sepultō | sepultā | sepultō | sepultīs | |||
| vocative | sepulte | sepulta | sepultum | sepultī | sepultae | sepulta | |
References
- sepultus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sepultus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “sepultus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.