Definify.com
Definition 2025
servatus
servatus
Latin
Participle
servātus m (feminine servāta, neuter servātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | servātus | servāta | servātum | servātī | servātae | servāta | |
genitive | servātī | servātae | servātī | servātōrum | servātārum | servātōrum | |
dative | servātō | servātō | servātīs | ||||
accusative | servātum | servātam | servātum | servātōs | servātās | servāta | |
ablative | servātō | servātā | servātō | servātīs | |||
vocative | servāte | servāta | servātum | servātī | servātae | servāta |
References
- Félix Gaffiot (1934), “servatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
-
(ambiguous) to narrate events in the order of their occurrence: res temporum ordine servato narrare
-
(ambiguous) to narrate events in the order of their occurrence: res temporum ordine servato narrare