Definify.com
Definition 2024
sinna
sinna
Icelandic
Verb
sinna (weak verb, third-person singular past indicative sinnti, supine sinnt)
Conjugation
sinna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að sinna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
sinnt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sinnandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég sinni | við sinnum | present (nútíð) |
ég sinni | við sinnum |
| þú sinnir | þið sinnið | þú sinnir | þið sinnið | ||
| hann, hún, það sinnir | þeir, þær, þau sinna | hann, hún, það sinni | þeir, þær, þau sinni | ||
| past (þátíð) |
ég sinnti | við sinntum | past (þátíð) |
ég sinnti | við sinntum |
| þú sinntir | þið sinntuð | þú sinntir | þið sinntuð | ||
| hann, hún, það sinnti | þeir, þær, þau sinntu | hann, hún, það sinnti | þeir, þær, þau sinntu | ||
| imperative (boðháttur) |
sinn (þú) | sinnið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sinntu | sinniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
sinnast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að sinnast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
sinnst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sinnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég sinnist | við sinnumst | present (nútíð) |
ég sinnist | við sinnumst |
| þú sinnist | þið sinnist | þú sinnist | þið sinnist | ||
| hann, hún, það sinnist | þeir, þær, þau sinnast | hann, hún, það sinnist | þeir, þær, þau sinnist | ||
| past (þátíð) |
ég sinntist | við sinntumst | past (þátíð) |
ég sinntist | við sinntumst |
| þú sinntist | þið sinntust | þú sinntist | þið sinntust | ||
| hann, hún, það sinntist | þeir, þær, þau sinntust | hann, hún, það sinntist | þeir, þær, þau sinntust | ||
| imperative (boðháttur) |
sinnst (þú) | sinnist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sinnstu | sinnisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
sinntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
sinntur | sinnt | sinnt | sinntir | sinntar | sinnt | |
| accusative (þolfall) |
sinntan | sinnta | sinnt | sinnta | sinntar | sinnt | |
| dative (þágufall) |
sinntum | sinntri | sinntu | sinntum | sinntum | sinntum | |
| genitive (eignarfall) |
sinnts | sinntrar | sinnts | sinntra | sinntra | sinntra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
sinnti | sinnta | sinnta | sinntu | sinntu | sinntu | |
| accusative (þolfall) |
sinnta | sinntu | sinnta | sinntu | sinntu | sinntu | |
| dative (þágufall) |
sinnta | sinntu | sinnta | sinntu | sinntu | sinntu | |
| genitive (eignarfall) |
sinnta | sinntu | sinnta | sinntu | sinntu | sinntu | |
Noun
sinna f (genitive singular sinnu, no plural)
Declension
declension of sinna
| f-w1 | singular | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | sinna | sinnan |
| accusative | sinnu | sinnuna |
| dative | sinnu | sinnunni |
| genitive | sinnu | sinnunnar |
Maltese
Etymology
From Arabic سِنّ (sinn), from Proto-Semitic *šinn-.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsɪnːɐ/
Noun
sinna f (plural snien)