Definify.com
Definition 2025
sitja
sitja
Faroese
Verb
sitja (third person singular past indicative sat, third person plural past indicative sótu, supine sitið)
- (intransitive, archaic) to sit
Icelandic
Etymology
From Old Norse sitja, from Proto-Germanic *sitjaną, from Proto-Indo-European *sed- (“sit”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsɪːtja/
- Rhymes: -ɪːtja
Verb
sitja (strong verb, third-person singular past indicative sat, third-person plural past indicative sátu, supine setið)
- (intransitive) to sit
- Hávamál (English source, Icelandic source)
- Gefendur heilir!
- Gestur er inn kominn!
- hvar skal sitja sjá?
- Mjög er bráður
- sá er á bröndum skal
- síns um freista frama.
- Hail to the giver! | a guest has come;
- Where shall the stranger sit?
- Swift shall he be who, | with swords shall try
- The proof of his might to make.
- Hávamál (English source, Icelandic source)
- (intransitive) to ride
- Revelation 6-11 (English and Icelandic)
- Og ég sá, og sjá: Bleikur hestur, og sá er á honum sat, hann hét Dauði, og Hel var í för með honum. Þeim var gefið vald yfir fjórða hluta jarðarinnar, til þess að deyða með sverði, með hungri og drepsótt og láta menn farast fyrir villidýrum jarðarinnar.
- I looked, and there before me was a pale horse! Its rider was named Death, and Hades was following close behind him. They were given power over a fourth of the earth to kill by sword, famine and plague, and by the wild beasts of the earth.
- Og ég sá, og sjá: Bleikur hestur, og sá er á honum sat, hann hét Dauði, og Hel var í för með honum. Þeim var gefið vald yfir fjórða hluta jarðarinnar, til þess að deyða með sverði, með hungri og drepsótt og láta menn farast fyrir villidýrum jarðarinnar.
- Revelation 6-11 (English and Icelandic)
Conjugation
infinitive (nafnháttur) |
að sitja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
setið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sitjandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég sit | við sitjum | present (nútíð) |
ég sitji | við sitjum |
þú situr | þið sitjið | þú sitjir | þið sitjið | ||
hann, hún, það situr | þeir, þær, þau sitja | hann, hún, það sitji | þeir, þær, þau sitji | ||
past (þátíð) |
ég sat | við sátum | past (þátíð) |
ég sæti | við sætum |
þú sast | þið sátuð | þú sætir | þið sætuð | ||
hann, hún, það sat | þeir, þær, þau sátu | hann, hún, það sæti | þeir, þær, þau sætu | ||
imperative (boðháttur) |
sit (þú) | sitjið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
sittu | sitjiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
setinn | setin | setið | setnir | setnar | setin | |
accusative (þolfall) |
setinn | setna | setið | setna | setnar | setin | |
dative (þágufall) |
setnum | setinni | setnu | setnum | setnum | setnum | |
genitive (eignarfall) |
setins | setinnar | setins | setinna | setinna | setinna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
setni | setna | setna | setnu | setnu | setnu | |
accusative (þolfall) |
setna | setnu | setna | setnu | setnu | setnu | |
dative (þágufall) |
setna | setnu | setna | setnu | setnu | setnu | |
genitive (eignarfall) |
setna | setnu | setna | setnu | setnu | setnu |
Derived terms
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
Etymology
From Old Norse sitja, from Proto-Germanic *sitjaną, from Proto-Indo-European *sed- (“sit”).
Pronunciation
- IPA(key): /siça/, /sitja/ (examples of pronunciation)
Verb
sitja (present tense sit, past tense sat, past participle sete, passive infinitive sitjast, present participle sitjande, imperative sit)
- sit
- Sit du godt?
- Are you sitting comfortably?
- Sit du godt?
References
- “sitja” in The Nynorsk Dictionary.
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *sitjaną, akin to Old English sittan, Old Saxon sittian, Old Frisian sitta, Old High German sizzen, Gothic 𐍃𐌹𐍄𐌰𐌽 (sitan). Ultimately from Proto-Indo-European *sed- (“sit”).
Verb
sitja (singular past indicative sat, plural past indicative sátu, past participle setinn)
- to sit
Descendants
References
- sitja in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press