Definify.com
Definition 2024
skaka
skaka
Icelandic
Verb
skaka (strong verb, third-person singular past indicative skók, third-person plural past indicative skóku, supine skekið)
- (transitive, with accusative) to shake
Conjugation
skaka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skaka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skekið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skakandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég skek | við skökum | present (nútíð) |
ég skaki | við skökum |
| þú skekur | þið skakið | þú skakir | þið skakið | ||
| hann, hún, það skekur | þeir, þær, þau skaka | hann, hún, það skaki | þeir, þær, þau skaki | ||
| past (þátíð) |
ég skók | við skókum | past (þátíð) |
ég skæki | við skækjum |
| þú skókst | þið skókuð | þú skækir | þið skækjuð | ||
| hann, hún, það skók | þeir, þær, þau skóku | hann, hún, það skæki | þeir, þær, þau skækju | ||
| imperative (boðháttur) |
skak (þú) | skakið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skaktu | skakiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skakast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skakast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skekist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skakandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég skekst | við skökumst | present (nútíð) |
ég skakist | við skökumst |
| þú skekst | þið skakist | þú skakist | þið skakist | ||
| hann, hún, það skekst | þeir, þær, þau skakast | hann, hún, það skakist | þeir, þær, þau skakist | ||
| past (þátíð) |
ég skókst | við skókumst | past (þátíð) |
ég skækist | við skækjumst |
| þú skókst | þið skókust | þú skækist | þið skækjust | ||
| hann, hún, það skókst | þeir, þær, þau skókust | hann, hún, það skækist | þeir, þær, þau skækjust | ||
| imperative (boðháttur) |
skakst (þú) | skakist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skakstu | skakisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skekinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
skekinn | skekin | skekið | skeknir | skeknar | skekin | |
| accusative (þolfall) |
skekinn | skekna | skekið | skekna | skeknar | skekin | |
| dative (þágufall) |
skeknum | skekinni | skeknu | skeknum | skeknum | skeknum | |
| genitive (eignarfall) |
skekins | skekinnar | skekins | skekinna | skekinna | skekinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
skekni | skekna | skekna | skeknu | skeknu | skeknu | |
| accusative (þolfall) |
skekna | skeknu | skekna | skeknu | skeknu | skeknu | |
| dative (þágufall) |
skekna | skeknu | skekna | skeknu | skeknu | skeknu | |
| genitive (eignarfall) |
skekna | skeknu | skekna | skeknu | skeknu | skeknu | |
Related terms
Derived terms
- skaka strokk ("to churn")
Synonyms
Old Swedish
Etymology
From Old Norse skaka, from Proto-Germanic *skakaną.
Verb
skaka
Conjugation
<div class="NavFrame" width: 100%;">
Conjugation of skaka (weak)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | skaka | — | |||
| participle | skakandi, -e | skakaþer | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | skakar | skaki, -e | — | skakaþi, -e | skakaþi, -e |
| þū | skakar | skaki, -e | skaka | skakaþi, -e | skakaþi, -e |
| han | skakar | skaki, -e | — | skakaþi, -e | skakaþi, -e |
| vīr | skakum, -om | skakum, -om | skakum, -om | skakaþum, -om | skakaþum, -om |
| īr | skakin | skakin | skakin | skakaþin | skakaþin |
| þēr | skaka | skakin | — | skakaþu, -o | skakaþin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | skakas | skakis, -es | — | skakaþis, -es | skakaþis, -es |
| þū | skakas | skakis, -es | — | skakaþis, -es | skakaþis, -es |
| han | skakas | skakis, -es | — | skakaþis, -es | skakaþis, -es |
| vīr | skakums, -oms | skakums, -oms | — | skakaþums, -oms | skakaþums, -oms |
| īr | skakins | skakins | — | skakaþins | skakaþins |
| þēr | skakas | skakins | — | skakaþus, -os | skakaþins |
Descendants
- Swedish: skaka
Swedish
Etymology
From Old Swedish skaka, from Old Norse skaka (“to shake”), from Proto-Germanic *skakaną, from Proto-Indo-European *(s)kek- (“to shake, stir”). Cognate with Norwegian skake, Danish skage, Icelandic skaka, Low German schaken and English shake.
Pronunciation
Verb
skaka (present skakar, preterite skakade, supine skakat, imperative skaka)
Conjugation
Conjugation of skaka
Related terms
- handskaka
- omskaka
- skakare
- skakning
- skaka hand
- skaka om / omskaka