Definify.com

Definition 2025

skeina f ‎(genitive singular skeinu, nominative plural skeinur)

declension of skeina

	indefinite	definite	indefinite	definite
f-w1	singular		plural
nominative	skeina	skeinan	skeinur	skeinurnar
accusative	skeinu	skeinuna	skeinur	skeinurnar
dative	skeinu	skeinunni	skeinum	skeinunum
genitive	skeinu	skeinunnar	skeina	skeinanna

skeina ‎(weak verb, third-person singular past indicative skeindi, supine skeint)

skeina — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að skeina
supine (sagnbót)		skeint
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skeinandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skeini	við skeinum	present (nútíð)	ég skeini	við skeinum
	þú skeinir	þið skeinið		þú skeinir	þið skeinið
	hann, hún, það skeinir	þeir, þær, þau skeina		hann, hún, það skeini	þeir, þær, þau skeini

past (þátíð)	ég skeindi	við skeindum	past (þátíð)	ég skeindi	við skeindum
	þú skeindir	þið skeinduð		þú skeindir	þið skeinduð
	hann, hún, það skeindi	þeir, þær, þau skeindu		hann, hún, það skeindi	þeir, þær, þau skeindu

imperative (boðháttur)	skein (þú)	skeinið (þið)
	skeindu	skeiniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skeinast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að skeinast
supine (sagnbót)		skeinst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skeinandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skeinist	við skeinumst	present (nútíð)	ég skeinist	við skeinumst
	þú skeinist	þið skeinist		þú skeinist	þið skeinist
	hann, hún, það skeinist	þeir, þær, þau skeinast		hann, hún, það skeinist	þeir, þær, þau skeinist

past (þátíð)	ég skeindist	við skeindumst	past (þátíð)	ég skeindist	við skeindumst
	þú skeindist	þið skeindust		þú skeindist	þið skeindust
	hann, hún, það skeindist	þeir, þær, þau skeindust		hann, hún, það skeindist	þeir, þær, þau skeindust

imperative (boðháttur)	skeinst (þú)	skeinist (þið)
	skeinstu	skeinisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skeindur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skeindur	skeind	skeint	skeindir	skeindar	skeind
accusative (þolfall)	skeindan	skeinda	skeint	skeinda	skeindar	skeind
dative (þágufall)	skeindum	skeindri	skeindu	skeindum	skeindum	skeindum
genitive (eignarfall)	skeinds	skeindrar	skeinds	skeindra	skeindra	skeindra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skeindi	skeinda	skeinda	skeindu	skeindu	skeindu
accusative (þolfall)	skeinda	skeindu	skeinda	skeindu	skeindu	skeindu
dative (þágufall)	skeinda	skeindu	skeinda	skeindu	skeindu	skeindu
genitive (eignarfall)	skeinda	skeindu	skeinda	skeindu	skeindu	skeindu