Definify.com
Definition 2025
sonet
sonet
Danish
Etymology
Borrowing from Italian sonetto.
Noun
sonet c (singular definite sonetten, plural indefinite sonetter)
Inflection
Inflection of sonet
| common gender |
Singular | Plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | sonet | sonetten | sonetter | sonetterne |
| genitive | sonets | sonettens | sonetters | sonetternes |
Polish
Etymology
Borrowing from Italian sonetto.
Pronunciation
Noun
sonet m inan
Declension
declension of sonet
Romanian
Etymology
Borrowing from Italian sonetto.
Pronunciation
- IPA(key): [soˈnet]
Noun
sonet n (plural sonete)
Declension
declension of sonet
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
| nominative/accusative | (un) sonet | sonetul | (niște) sonete | sonetele |
| genitive/dative | (unui) sonet | sonetului | (unor) sonete | sonetelor |
| vocative | sonetule | sonetelor | ||
Serbo-Croatian
Etymology
Borrowing from Italian sonetto.
Pronunciation
- IPA(key): /sǒneːt/
- Hyphenation: so‧net
Noun
sònēt m (Cyrillic spelling со̀не̄т)
Declension
Declension of sonet
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sònēt | soneti |
| genitive | sonéta | soneta |
| dative | sonetu | sonetima |
| accusative | sonet | sonete |
| vocative | sonete | soneti |
| locative | sonetu | sonetima |
| instrumental | sonetom | sonetima |
Slovene
Etymology
Borrowing from Italian sonetto.
Pronunciation
- IPA(key): /sɔˈnéːt/
- Tonal orthography: sonẹ̑t
Noun
sonét m inan (genitive sonéta, nominative plural sonéti or sonétje)
Declension
Declension of sonét (masculine inan., hard o-stem)
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | sonét | sonéta | sonéti, sonétje |
| accusative | sonét | sonéta | sonéte |
| genitive | sonéta | sonétov | sonétov |
| dative | sonétu | sonétoma | sonétom |
| locative | sonétu | sonétih | sonétih |
| instrumental | sonétom | sonétoma | sonéti |