Definify.com
Definition 2025
sordidatus
sordidatus
Latin
Adjective
sordidātus m (feminine sordidāta, neuter sordidātum); first/second declension
- shabby (shabbily dressed)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | sordidātus | sordidāta | sordidātum | sordidātī | sordidātae | sordidāta | |
| genitive | sordidātī | sordidātae | sordidātī | sordidātōrum | sordidātārum | sordidātōrum | |
| dative | sordidātō | sordidātō | sordidātīs | ||||
| accusative | sordidātum | sordidātam | sordidātum | sordidātōs | sordidātās | sordidāta | |
| ablative | sordidātō | sordidātā | sordidātō | sordidātīs | |||
| vocative | sordidāte | sordidāta | sordidātum | sordidātī | sordidātae | sordidāta | |
References
- sordidatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sordidatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “sordidatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.