Definify.com
Definition 2025
spurcatus
spurcatus
Latin
Participle
spurcātus m (feminine spurcāta, neuter spurcātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | spurcātus | spurcāta | spurcātum | spurcātī | spurcātae | spurcāta | |
| genitive | spurcātī | spurcātae | spurcātī | spurcātōrum | spurcātārum | spurcātōrum | |
| dative | spurcātō | spurcātō | spurcātīs | ||||
| accusative | spurcātum | spurcātam | spurcātum | spurcātōs | spurcātās | spurcāta | |
| ablative | spurcātō | spurcātā | spurcātō | spurcātīs | |||
| vocative | spurcāte | spurcāta | spurcātum | spurcātī | spurcātae | spurcāta | |
Descendants
References
- spurcatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers