Definify.com
Definition 2025
stincan
stincan
Old English
Verb
stincan
- to stink
Conjugation
Conjugation of stincan (strong class 3)
infinitive | stincan | tō stincanne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | stince | stanc |
2nd-person singular | stincest | stunce |
3rd-person singular | stinceþ | stanc |
plural | stincaþ | stuncon |
subjunctive | present | past |
singular | stince | stunce |
plural | stincen | stuncen |
imperative | ||
singular | stinc | |
plural | stincaþ | |
participle | present | past |
stincende | (ġe)stuncen |