Definify.com
Definition 2025
succentivus
succentivus
Latin
Adjective
succentīvus m (feminine succentīva, neuter succentīvum); first/second declension
- sounding to, accompanying
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | succentīvus | succentīva | succentīvum | succentīvī | succentīvae | succentīva | |
| genitive | succentīvī | succentīvae | succentīvī | succentīvōrum | succentīvārum | succentīvōrum | |
| dative | succentīvō | succentīvō | succentīvīs | ||||
| accusative | succentīvum | succentīvam | succentīvum | succentīvōs | succentīvās | succentīva | |
| ablative | succentīvō | succentīvā | succentīvō | succentīvīs | |||
| vocative | succentīve | succentīva | succentīvum | succentīvī | succentīvae | succentīva | |
Coordinate terms
References
- succentivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “succentivus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.