Definify.com
Definition 2025
succumbendus
succumbendus
Latin
Participle
succumbendus m (feminine succumbenda, neuter succumbendum); first/second declension
- which is to be succumbed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | succumbendus | succumbenda | succumbendum | succumbendī | succumbendae | succumbenda | |
| genitive | succumbendī | succumbendae | succumbendī | succumbendōrum | succumbendārum | succumbendōrum | |
| dative | succumbendō | succumbendō | succumbendīs | ||||
| accusative | succumbendum | succumbendam | succumbendum | succumbendōs | succumbendās | succumbenda | |
| ablative | succumbendō | succumbendā | succumbendō | succumbendīs | |||
| vocative | succumbende | succumbenda | succumbendum | succumbendī | succumbendae | succumbenda | |