Definify.com
Definition 2025
superinductus
superinductus
Latin
Participle
superinductus m (feminine superinducta, neuter superinductum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | superinductus | superinducta | superinductum | superinductī | superinductae | superinducta | |
| genitive | superinductī | superinductae | superinductī | superinductōrum | superinductārum | superinductōrum | |
| dative | superinductō | superinductō | superinductīs | ||||
| accusative | superinductum | superinductam | superinductum | superinductōs | superinductās | superinducta | |
| ablative | superinductō | superinductā | superinductō | superinductīs | |||
| vocative | superinducte | superinducta | superinductum | superinductī | superinductae | superinducta | |
References
- superinductus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “superinductus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.