Definify.com
Definition 2025
superpositus
superpositus
Latin
Participle
superpositus m (feminine superposita, neuter superpositum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | superpositus | superposita | superpositum | superpositī | superpositae | superposita | |
| genitive | superpositī | superpositae | superpositī | superpositōrum | superpositārum | superpositōrum | |
| dative | superpositō | superpositō | superpositīs | ||||
| accusative | superpositum | superpositam | superpositum | superpositōs | superpositās | superposita | |
| ablative | superpositō | superpositā | superpositō | superpositīs | |||
| vocative | superposite | superposita | superpositum | superpositī | superpositae | superposita | |
References
- superpositus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- superpositus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- SUPERPOSITUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “superpositus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.