Definify.com
Definition 2025
supplicatus
supplicatus
Latin
Participle
supplicātus m (feminine supplicāta, neuter supplicātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | supplicātus | supplicāta | supplicātum | supplicātī | supplicātae | supplicāta | |
| genitive | supplicātī | supplicātae | supplicātī | supplicātōrum | supplicātārum | supplicātōrum | |
| dative | supplicātō | supplicātō | supplicātīs | ||||
| accusative | supplicātum | supplicātam | supplicātum | supplicātōs | supplicātās | supplicāta | |
| ablative | supplicātō | supplicātā | supplicātō | supplicātīs | |||
| vocative | supplicāte | supplicāta | supplicātum | supplicātī | supplicātae | supplicāta | |
References
- SUPPLICATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)