Definify.com
Definition 2025
surrogatus
surrogatus
Latin
Participle
surrogātus m (feminine surrogāta, neuter surrogātum); first/second declension
- Used or chosen as a surrogate, having been substituted.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | surrogātus | surrogāta | surrogātum | surrogātī | surrogātae | surrogāta | |
| genitive | surrogātī | surrogātae | surrogātī | surrogātōrum | surrogātārum | surrogātōrum | |
| dative | surrogātō | surrogātō | surrogātīs | ||||
| accusative | surrogātum | surrogātam | surrogātum | surrogātōs | surrogātās | surrogāta | |
| ablative | surrogātō | surrogātā | surrogātō | surrogātīs | |||
| vocative | surrogāte | surrogāta | surrogātum | surrogātī | surrogātae | surrogāta | |