Definify.com
Definition 2024
temporaneus
temporaneus
Latin
Adjective
temporāneus m (feminine temporānea, neuter temporāneum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | temporāneus | temporānea | temporāneum | temporāneī | temporāneae | temporānea | |
| genitive | temporāneī | temporāneae | temporāneī | temporāneōrum | temporāneārum | temporāneōrum | |
| dative | temporāneō | temporāneō | temporāneīs | ||||
| accusative | temporāneum | temporāneam | temporāneum | temporāneōs | temporāneās | temporānea | |
| ablative | temporāneō | temporāneā | temporāneō | temporāneīs | |||
| vocative | temporānee | temporānea | temporāneum | temporāneī | temporāneae | temporānea | |
References
- temporaneus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- TEMPORANEUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “temporaneus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.