Definify.com

Definition 2024

tijd

tijd

Dutch

Noun

tijd m ‎(plural tijden, diminutive tijdje n)

time
(grammar) tense

Derived terms

Terms derived from tijd

bloeitijd m ‎(“flowering time; golden age”)
bronstijd m ‎(“Bronze Age”)
deeltijds ‎(“part-time”)
destijds ‎(“then, at that time”)
eertijds ‎(“in earlier times”)
gelijktijdig ‎(“simultaneous; simultaneously”)
ijzertijd m ‎(“Iron Age”)

ruimte-tijd m ‎(“spacetime”)
tegelijkertijd m ‎(“simultaneously, at the same time”)
tegenwoordige tijd m ‎(“present tense”)
tijdelijk ‎(“temporary; temporarily”)
tijdens ‎(“during”)
tijdgenoot ‎(“contemporary”)
tijdnood m ‎(“lack of time, the condition of running out of time”)

tijdschaal f, m ‎(“time scale”)
tijdsduur m ‎(“duration”)
tijdstip n ‎(“moment in time, time of day”)
verleden tijd m ‎(“the past tense”)
voltijds ‎(“full-time”)
wachttijd m ‎(“waiting time”)

Descendants

Afrikaans: tyd