Definify.com
Definition 2025
titubans
titubans
Latin
Participle
titubāns m, f, n (genitive titubantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | titubāns | titubantēs | titubantia | ||
| genitive | titubantis | titubantium | |||
| dative | titubantī | titubantibus | |||
| accusative | titubantem | titubāns | titubantēs | titubantia | |
| ablative | titubante, titubantī1 | titubantibus | |||
| vocative | titubāns | titubantēs | titubantia | ||
1When used purely as an adjective.