Definify.com
Definition 2024
toekennen
toekennen
Dutch
Verb
toekennen
Inflection
Inflection of toekennen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | toekennen | |||
past singular | kende toe | |||
past participle | toegekend | |||
infinitive | toekennen | |||
gerund | toekennen n | |||
verbal noun | — | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | ken toe | kende toe | toeken | toekende |
2nd person sing. (jij) | kent toe | kende toe | toekent | toekende |
2nd person sing. (u) | kent toe | kende toe | toekent | toekende |
2nd person sing. (gij) | kent toe | kende toe | toekent | toekende |
3rd person singular | kent toe | kende toe | toekent | toekende |
plural | kennen toe | kenden toe | toekennen | toekenden |
subjunctive sing.1 | kenne toe | kende toe | toekenne | toekende |
subjunctive plur.1 | kennen toe | kenden toe | toekennen | toekenden |
imperative sing. | ken toe | |||
imperative plur.1 | kent toe | |||
participles | toekennend | toegekend | ||
1) Archaic. |