Definify.com
Definition 2025
transabiens
transabiens
Latin
Participle
trānsabiēns m, f, n (genitive trānsabientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | trānsabiēns | trānsabientēs | trānsabientia | ||
| genitive | trānsabientis | trānsabientium | |||
| dative | trānsabientī | trānsabientibus | |||
| accusative | trānsabientem | trānsabiēns | trānsabientēs | trānsabientia | |
| ablative | trānsabiente, trānsabientī1 | trānsabientibus | |||
| vocative | trānsabiēns | trānsabientēs | trānsabientia | ||
1When used purely as an adjective.