Definify.com
Definition 2024
transabitus
transabitus
Latin
Participle
trānsabitus m (feminine trānsabita, neuter trānsabitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | trānsabitus | trānsabita | trānsabitum | trānsabitī | trānsabitae | trānsabita | |
| genitive | trānsabitī | trānsabitae | trānsabitī | trānsabitōrum | trānsabitārum | trānsabitōrum | |
| dative | trānsabitō | trānsabitō | trānsabitīs | ||||
| accusative | trānsabitum | trānsabitam | trānsabitum | trānsabitōs | trānsabitās | trānsabita | |
| ablative | trānsabitō | trānsabitā | trānsabitō | trānsabitīs | |||
| vocative | trānsabite | trānsabita | trānsabitum | trānsabitī | trānsabitae | trānsabita | |