Definify.com
Definition 2025
tribuens
tribuens
Latin
Participle
tribuēns m, f, n (genitive tribuentis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | tribuēns | tribuentēs | tribuentia | ||
genitive | tribuentis | tribuentium | |||
dative | tribuentī | tribuentibus | |||
accusative | tribuentem | tribuēns | tribuentēs | tribuentia | |
ablative | tribuentī | tribuentibus | |||
vocative | tribuēns | tribuentēs | tribuentia |