Definify.com
Definition 2025
tribulatus
tribulatus
Latin
Participle
tribulatus m (feminine tribulata, neuter tribulatum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | tribulatus | tribulata | tribulatum | tribulatī | tribulatae | tribulata | |
| genitive | tribulatī | tribulatae | tribulatī | tribulatōrum | tribulatārum | tribulatōrum | |
| dative | tribulatō | tribulatō | tribulatīs | ||||
| accusative | tribulatum | tribulatam | tribulatum | tribulatōs | tribulatās | tribulata | |
| ablative | tribulatō | tribulatā | tribulatō | tribulatīs | |||
| vocative | tribulate | tribulata | tribulatum | tribulatī | tribulatae | tribulata | |
References
- tribulatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “tribulatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.