Definify.com
Definition 2025
trinalis
trinalis
Latin
Adjective
trīnālis m, f (neuter trīnāle); third declension
- (Medieval Latin) three, threefold
- c. AD 684–688, Adamnanus abb. Hiensis (aut.), P. Geyer (ed.), De Locis Sanctis in Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum XXXVIIII: Itinera Hierosolymitana (1898), pt viii, bk three, ch. iii, p. 88, ll. 1–5:
- Nam de nodis eorundem trinalium lignorum liquor quidam odorifer quasi in similitudinem olei expressus talem facit uniuersos intrantes ex diuersis gentibus adgregatos supra memoratam sentire suauissimi odoris fragrantiam.
- AD 692–697, Adamnanus abb. Hiensis (aut.), J.T. Fowler (ed.), Vita Sancti Columbae abbatis Hiensis in Adamnani Vita S. Columbae (1894), bk I, ch. xlviii, p. 61:
- Nam trinalibus hospitata diebus, coram hospite ministro de terra se primum volando elevans in sublime, paulisperque in aere viam speculata, oceani transvadato aequore, ad Hiberniam recto volatus cursu die repedavit tranquillo.
- c. AD 684–688, Adamnanus abb. Hiensis (aut.), P. Geyer (ed.), De Locis Sanctis in Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum XXXVIIII: Itinera Hierosolymitana (1898), pt viii, bk three, ch. iii, p. 88, ll. 1–5:
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | trīnālis | trīnāle | trīnālēs | trīnālia | |
genitive | trīnālis | trīnālium | |||
dative | trīnālī | trīnālibus | |||
accusative | trīnālem | trīnāle | trīnālēs | trīnālia | |
ablative | trīnālī | trīnālibus | |||
vocative | trīnālis | trīnāle | trīnālēs | trīnālia |
Derived terms
- trīnāliter (New Latin)
Descendants
- English: trinal
References
- trīnālis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “trinalis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- “trinalis” on page 1,045/1 of Jan Frederik Niermeyer’s Mediae Latinitatis Lexicon Minus (1976)