Definify.com
Definition 2025
trucidandus
trucidandus
Latin
Participle
trucīdandus m (feminine trucīdanda, neuter trucīdandum); first/second declension
- which is to be slaughtered
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | trucīdandus | trucīdanda | trucīdandum | trucīdandī | trucīdandae | trucīdanda | |
| genitive | trucīdandī | trucīdandae | trucīdandī | trucīdandōrum | trucīdandārum | trucīdandōrum | |
| dative | trucīdandō | trucīdandō | trucīdandīs | ||||
| accusative | trucīdandum | trucīdandam | trucīdandum | trucīdandōs | trucīdandās | trucīdanda | |
| ablative | trucīdandō | trucīdandā | trucīdandō | trucīdandīs | |||
| vocative | trucīdande | trucīdanda | trucīdandum | trucīdandī | trucīdandae | trucīdanda | |