Definify.com
Definition 2025
truncatus
truncatus
Latin
Participle
truncātus m (feminine truncāta, neuter truncātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | truncātus | truncāta | truncātum | truncātī | truncātae | truncāta | |
| genitive | truncātī | truncātae | truncātī | truncātōrum | truncātārum | truncātōrum | |
| dative | truncātō | truncātō | truncātīs | ||||
| accusative | truncātum | truncātam | truncātum | truncātōs | truncātās | truncāta | |
| ablative | truncātō | truncātā | truncātō | truncātīs | |||
| vocative | truncāte | truncāta | truncātum | truncātī | truncātae | truncāta | |
References
- TRUNCATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)