Definify.com
Definition 2024
uczony
uczony
Polish
Noun
uczony m pers
Declension
declension of uczony
Adjective
uczony m (comparative bardziej uczony, superlative najbardziej uczony, adverb uczenie)
- learned, educated
- Publiczność z zaciekawieniem słuchała uczonego astronoma.
- The audience listened with interest to the learned astronomer.
- Publiczność z zaciekawieniem słuchała uczonego astronoma.
Declension
declension of uczony
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| m pers, m anim | m inan | n | f | m pers | other | ||
| nominative, vocative | uczony | uczone | uczona | uczeni | uczone | ||
| genitive | uczonego | uczonej | uczonych | ||||
| dative | uczonemu | uczonym | |||||
| accusative | uczonego | uczony | uczone | uczoną | uczonych | uczone | |
| instrumental | uczonym | uczonymi | |||||
| locative | uczonej | uczonych | |||||
Participle
uczony
- masculine singular passive adjectival participle of uczyć
- Mimo, że Jacek był uczony samodzielności od małego, nie do końca radził sobie z mieszkaniem samemu.
- Although Jacek was taught self-reliance from an early age, he didn't quite manage living alone.
- Mimo, że Jacek był uczony samodzielności od małego, nie do końca radził sobie z mieszkaniem samemu.
Declension
See adjective above.