Definify.com
Definition 2024
uitblinken
uitblinken
Dutch
Verb
uitblinken
Inflection
| Inflection of uitblinken (strong class 3, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitblinken | |||
| past singular | blonk uit | |||
| past participle | uitgeblonken | |||
| infinitive | uitblinken | |||
| gerund | uitblinken n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | blink uit | blonk uit | uitblink | uitblonk |
| 2nd person sing. (jij) | blinkt uit | blonk uit | uitblinkt | uitblonk |
| 2nd person sing. (u) | blinkt uit | blonk uit | uitblinkt | uitblonk |
| 2nd person sing. (gij) | blinkt uit | blonkt uit | uitblinkt | uitblonkt |
| 3rd person singular | blinkt uit | blonk uit | uitblinkt | uitblonk |
| plural | blinken uit | blonken uit | uitblinken | uitblonken |
| subjunctive sing.1 | blinke uit | blonke uit | uitblinke | uitblonke |
| subjunctive plur.1 | blinken uit | blonken uit | uitblinken | uitblonken |
| imperative sing. | blink uit | |||
| imperative plur.1 | blinkt uit | |||
| participles | uitblinkend | uitgeblonken | ||
| 1) Archaic. | ||||