Definify.com
Definition 2024
uitbuiten
uitbuiten
Dutch
Verb
uitbuiten
- to exploit, to take advantage of, to benefit abusively from
Inflection
| Inflection of uitbuiten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitbuiten | |||
| past singular | buitte uit | |||
| past participle | uitgebuit | |||
| infinitive | uitbuiten | |||
| gerund | uitbuiten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | buit uit | buitte uit | uitbuit | uitbuitte |
| 2nd person sing. (jij) | buit uit | buitte uit | uitbuit | uitbuitte |
| 2nd person sing. (u) | buit uit | buitte uit | uitbuit | uitbuitte |
| 2nd person sing. (gij) | buit uit | buitte uit | uitbuit | uitbuitte |
| 3rd person singular | buit uit | buitte uit | uitbuit | uitbuitte |
| plural | buiten uit | buitten uit | uitbuiten | uitbuitten |
| subjunctive sing.1 | buite uit | buitte uit | uitbuite | uitbuitte |
| subjunctive plur.1 | buiten uit | buitten uit | uitbuiten | uitbuitten |
| imperative sing. | buit uit | |||
| imperative plur.1 | buit uit | |||
| participles | uitbuitend | uitgebuit | ||
| 1) Archaic. | ||||