Definify.com
Definition 2024
uitdoven
uitdoven
Dutch
Verb
uitdoven
- to extinguish
Inflection
| Inflection of uitdoven (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitdoven | |||
| past singular | doofde uit | |||
| past participle | uitgedoofd | |||
| infinitive | uitdoven | |||
| gerund | uitdoven n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | doof uit | doofde uit | uitdoof | uitdoofde |
| 2nd person sing. (jij) | dooft uit | doofde uit | uitdooft | uitdoofde |
| 2nd person sing. (u) | dooft uit | doofde uit | uitdooft | uitdoofde |
| 2nd person sing. (gij) | dooft uit | doofde uit | uitdooft | uitdoofde |
| 3rd person singular | dooft uit | doofde uit | uitdooft | uitdoofde |
| plural | doven uit | doofden uit | uitdoven | uitdoofden |
| subjunctive sing.1 | dove uit | doofde uit | uitdove | uitdoofde |
| subjunctive plur.1 | doven uit | doofden uit | uitdoven | uitdoofden |
| imperative sing. | doof uit | |||
| imperative plur.1 | dooft uit | |||
| participles | uitdovend | uitgedoofd | ||
| 1) Archaic. | ||||