Definify.com
Definition 2025
uitglijden
uitglijden
Dutch
Verb
uitglijden
- to slip (to lose one's traction)
Inflection
| Inflection of uitglijden (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitglijden | |||
| past singular | gleed uit | |||
| past participle | uitgegleden | |||
| infinitive | uitglijden | |||
| gerund | uitglijden n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | glijd uit | gleed uit | uitglijd | uitgleed |
| 2nd person sing. (jij) | glijdt uit | gleed uit | uitglijdt | uitgleed |
| 2nd person sing. (u) | glijdt uit | gleed uit | uitglijdt | uitgleed |
| 2nd person sing. (gij) | glijdt uit | gleedt uit | uitglijdt | uitgleedt |
| 3rd person singular | glijdt uit | gleed uit | uitglijdt | uitgleed |
| plural | glijden uit | gleden uit | uitglijden | uitgleden |
| subjunctive sing.1 | glijde uit | glede uit | uitglijde | uitglede |
| subjunctive plur.1 | glijden uit | gleden uit | uitglijden | uitgleden |
| imperative sing. | glijd uit | |||
| imperative plur.1 | glijdt uit | |||
| participles | uitglijdend | uitgegleden | ||
| 1) Archaic. | ||||