Definify.com
Definition 2024
uithalen
uithalen
Dutch
Verb
uithalen
- (intransitive) to lash out, strike out
- (transitive) to pull out, draw out
- (transitive) to do (something remarkable)
- (transitive) to speak, to say (especially in the southern part of the Netherlands)
Inflection
| Inflection of uithalen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uithalen | |||
| past singular | haalde uit | |||
| past participle | uitgehaald | |||
| infinitive | uithalen | |||
| gerund | uithalen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | haal uit | haalde uit | uithaal | uithaalde |
| 2nd person sing. (jij) | haalt uit | haalde uit | uithaalt | uithaalde |
| 2nd person sing. (u) | haalt uit | haalde uit | uithaalt | uithaalde |
| 2nd person sing. (gij) | haalt uit | haalde uit | uithaalt | uithaalde |
| 3rd person singular | haalt uit | haalde uit | uithaalt | uithaalde |
| plural | halen uit | haalden uit | uithalen | uithaalden |
| subjunctive sing.1 | hale uit | haalde uit | uithale | uithaalde |
| subjunctive plur.1 | halen uit | haalden uit | uithalen | uithaalden |
| imperative sing. | haal uit | |||
| imperative plur.1 | haalt uit | |||
| participles | uithalend | uitgehaald | ||
| 1) Archaic. | ||||