Definify.com
Definition 2024
uitrichten
uitrichten
Dutch
Verb
uitrichten
Inflection
| Inflection of uitrichten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitrichten | |||
| past singular | richtte uit | |||
| past participle | uitgericht | |||
| infinitive | uitrichten | |||
| gerund | uitrichten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
| 2nd person sing. (jij) | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
| 2nd person sing. (u) | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
| 2nd person sing. (gij) | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
| 3rd person singular | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
| plural | richten uit | richtten uit | uitrichten | uitrichtten |
| subjunctive sing.1 | richte uit | richtte uit | uitrichte | uitrichtte |
| subjunctive plur.1 | richten uit | richtten uit | uitrichten | uitrichtten |
| imperative sing. | richt uit | |||
| imperative plur.1 | richt uit | |||
| participles | uitrichtend | uitgericht | ||
| 1) Archaic. | ||||