Definify.com
Definition 2024
uitrusten
uitrusten
Dutch
Verb
uitrusten
- (intransitive) to rest
Inflection
| Inflection of uitrusten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitrusten | |||
| past singular | rustte uit | |||
| past participle | uitgerust | |||
| infinitive | uitrusten | |||
| gerund | uitrusten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| 2nd person sing. (jij) | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| 2nd person sing. (u) | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| 2nd person sing. (gij) | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| 3rd person singular | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| plural | rusten uit | rustten uit | uitrusten | uitrustten |
| subjunctive sing.1 | ruste uit | rustte uit | uitruste | uitrustte |
| subjunctive plur.1 | rusten uit | rustten uit | uitrusten | uitrustten |
| imperative sing. | rust uit | |||
| imperative plur.1 | rust uit | |||
| participles | uitrustend | uitgerust | ||
| 1) Archaic. | ||||
Etymology 2
From uit + rusten (“to equip”).
Verb
uitrusten
- (transitive) to equip
Inflection
| Inflection of uitrusten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitrusten | |||
| past singular | rustte uit | |||
| past participle | uitgerust | |||
| infinitive | uitrusten | |||
| gerund | uitrusten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| 2nd person sing. (jij) | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| 2nd person sing. (u) | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| 2nd person sing. (gij) | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| 3rd person singular | rust uit | rustte uit | uitrust | uitrustte |
| plural | rusten uit | rustten uit | uitrusten | uitrustten |
| subjunctive sing.1 | ruste uit | rustte uit | uitruste | uitrustte |
| subjunctive plur.1 | rusten uit | rustten uit | uitrusten | uitrustten |
| imperative sing. | rust uit | |||
| imperative plur.1 | rust uit | |||
| participles | uitrustend | uitgerust | ||
| 1) Archaic. | ||||