Definify.com
Definition 2024
uitslapen
uitslapen
Dutch
Verb
uitslapen
- to sleep in
Inflection
Inflection of uitslapen (strong class 7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitslapen | |||
past singular | sliep uit | |||
past participle | uitgeslapen | |||
infinitive | uitslapen | |||
gerund | uitslapen n | |||
verbal noun | — | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | slaap uit | sliep uit | uitslaap | uitsliep |
2nd person sing. (jij) | slaapt uit | sliep uit | uitslaapt | uitsliep |
2nd person sing. (u) | slaapt uit | sliep uit | uitslaapt | uitsliep |
2nd person sing. (gij) | slaapt uit | sliept uit | uitslaapt | uitsliept |
3rd person singular | slaapt uit | sliep uit | uitslaapt | uitsliep |
plural | slapen uit | sliepen uit | uitslapen | uitsliepen |
subjunctive sing.1 | slape uit | sliepe uit | uitslape | uitsliepe |
subjunctive plur.1 | slapen uit | sliepen uit | uitslapen | uitsliepen |
imperative sing. | slaap uit | |||
imperative plur.1 | slaapt uit | |||
participles | uitslapend | uitgeslapen | ||
1) Archaic. |