Definify.com
Definition 2024
uitstellen
uitstellen
Dutch
Verb
uitstellen
Inflection
| Inflection of uitstellen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitstellen | |||
| past singular | stelde uit | |||
| past participle | uitgesteld | |||
| infinitive | uitstellen | |||
| gerund | uitstellen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | stel uit | stelde uit | uitstel | uitstelde |
| 2nd person sing. (jij) | stelt uit | stelde uit | uitstelt | uitstelde |
| 2nd person sing. (u) | stelt uit | stelde uit | uitstelt | uitstelde |
| 2nd person sing. (gij) | stelt uit | stelde uit | uitstelt | uitstelde |
| 3rd person singular | stelt uit | stelde uit | uitstelt | uitstelde |
| plural | stellen uit | stelden uit | uitstellen | uitstelden |
| subjunctive sing.1 | stelle uit | stelde uit | uitstelle | uitstelde |
| subjunctive plur.1 | stellen uit | stelden uit | uitstellen | uitstelden |
| imperative sing. | stel uit | |||
| imperative plur.1 | stelt uit | |||
| participles | uitstellend | uitgesteld | ||
| 1) Archaic. | ||||