Definify.com
Definition 2024
uitstoten
uitstoten
Dutch
Noun
uitstoten
- Plural form of uitstoot
Verb
uitstoten
Inflection
| Inflection of uitstoten (weak with strong past participle, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitstoten | |||
| past singular | stootte uit | |||
| past participle | uitgestoten | |||
| infinitive | uitstoten | |||
| gerund | uitstoten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | stoot uit | stootte uit | uitstoot | uitstootte |
| 2nd person sing. (jij) | stoot uit | stootte uit | uitstoot | uitstootte |
| 2nd person sing. (u) | stoot uit | stootte uit | uitstoot | uitstootte |
| 2nd person sing. (gij) | stoot uit | stootte uit | uitstoot | uitstootte |
| 3rd person singular | stoot uit | stootte uit | uitstoot | uitstootte |
| plural | stoten uit | stootten uit | uitstoten | uitstootten |
| subjunctive sing.1 | stote uit | stootte uit | uitstote | uitstootte |
| subjunctive plur.1 | stoten uit | stootten uit | uitstoten | uitstootten |
| imperative sing. | stoot uit | |||
| imperative plur.1 | stoot uit | |||
| participles | uitstotend | uitgestoten | ||
| 1) Archaic. | ||||
| Inflection of uitstoten (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitstoten | |||
| past singular | stiet uit | |||
| past participle | uitgestoten | |||
| infinitive | uitstoten | |||
| gerund | uitstoten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | stoot uit | stiet uit | uitstoot | uitstiet |
| 2nd person sing. (jij) | stoot uit | stiet uit | uitstoot | uitstiet |
| 2nd person sing. (u) | stoot uit | stiet uit | uitstoot | uitstiet |
| 2nd person sing. (gij) | stoot uit | stiet uit | uitstoot | uitstiet |
| 3rd person singular | stoot uit | stiet uit | uitstoot | uitstiet |
| plural | stoten uit | stieten uit | uitstoten | uitstieten |
| subjunctive sing.1 | stote uit | stiete uit | uitstote | uitstiete |
| subjunctive plur.1 | stoten uit | stieten uit | uitstoten | uitstieten |
| imperative sing. | stoot uit | |||
| imperative plur.1 | stoot uit | |||
| participles | uitstotend | uitgestoten | ||
| 1) Archaic. | ||||