Definify.com
Definition 2025
uitstralen
uitstralen
Dutch
Verb
uitstralen
- to radiate
Inflection
| Inflection of uitstralen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitstralen | |||
| past singular | straalde uit | |||
| past participle | uitgestraald | |||
| infinitive | uitstralen | |||
| gerund | uitstralen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | straal uit | straalde uit | uitstraal | uitstraalde |
| 2nd person sing. (jij) | straalt uit | straalde uit | uitstraalt | uitstraalde |
| 2nd person sing. (u) | straalt uit | straalde uit | uitstraalt | uitstraalde |
| 2nd person sing. (gij) | straalt uit | straalde uit | uitstraalt | uitstraalde |
| 3rd person singular | straalt uit | straalde uit | uitstraalt | uitstraalde |
| plural | stralen uit | straalden uit | uitstralen | uitstraalden |
| subjunctive sing.1 | strale uit | straalde uit | uitstrale | uitstraalde |
| subjunctive plur.1 | stralen uit | straalden uit | uitstralen | uitstraalden |
| imperative sing. | straal uit | |||
| imperative plur.1 | straalt uit | |||
| participles | uitstralend | uitgestraald | ||
| 1) Archaic. | ||||