Definify.com
Definition 2024
uitvallen
uitvallen
Dutch
Verb
uitvallen
- (literally) to fall out (such as hair)
- to drop out (of a competition)
- to stop functioning, to become out of order
- (military) to sally from a besieged position
- to turn out, result in
- Hij is nogal goed uitgevallen.: He has turned out to be rather good.
Inflection
| Inflection of uitvallen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitvallen | |||
| past singular | viel uit | |||
| past participle | uitgevallen | |||
| infinitive | uitvallen | |||
| gerund | uitvallen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | val uit | viel uit | uitval | uitviel |
| 2nd person sing. (jij) | valt uit | viel uit | uitvalt | uitviel |
| 2nd person sing. (u) | valt uit | viel uit | uitvalt | uitviel |
| 2nd person sing. (gij) | valt uit | vielt uit | uitvalt | uitvielt |
| 3rd person singular | valt uit | viel uit | uitvalt | uitviel |
| plural | vallen uit | vielen uit | uitvallen | uitvielen |
| subjunctive sing.1 | valle uit | viele uit | uitvalle | uitviele |
| subjunctive plur.1 | vallen uit | vielen uit | uitvallen | uitvielen |
| imperative sing. | val uit | |||
| imperative plur.1 | valt uit | |||
| participles | uitvallend | uitgevallen | ||
| 1) Archaic. | ||||