Definify.com
Definition 2024
uitwringen
uitwringen
Dutch
Verb
uitwringen
- wring (to squeeze or twist tightly so that liquid is forced out)
Inflection
| Inflection of uitwringen (strong class 3, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitwringen | |||
| past singular | wrong uit | |||
| past participle | uitgewrongen | |||
| infinitive | uitwringen | |||
| gerund | uitwringen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | wring uit | wrong uit | uitwring | uitwrong |
| 2nd person sing. (jij) | wringt uit | wrong uit | uitwringt | uitwrong |
| 2nd person sing. (u) | wringt uit | wrong uit | uitwringt | uitwrong |
| 2nd person sing. (gij) | wringt uit | wrongt uit | uitwringt | uitwrongt |
| 3rd person singular | wringt uit | wrong uit | uitwringt | uitwrong |
| plural | wringen uit | wrongen uit | uitwringen | uitwrongen |
| subjunctive sing.1 | wringe uit | wronge uit | uitwringe | uitwronge |
| subjunctive plur.1 | wringen uit | wrongen uit | uitwringen | uitwrongen |
| imperative sing. | wring uit | |||
| imperative plur.1 | wringt uit | |||
| participles | uitwringend | uitgewrongen | ||
| 1) Archaic. | ||||