Definify.com
Definition 2025
vanha
vanha
Finnish
Adjective
vanha (comparative vanhempi, superlative vanhin)
Declension
| Inflection of vanha (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | vanha | vanhat | |
| genitive | vanhan | vanhojen | |
| partitive | vanhaa | vanhoja | |
| illative | vanhaan | vanhoihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | vanha | vanhat | |
| accusative | nom. | vanha | vanhat |
| gen. | vanhan | ||
| genitive | vanhan | vanhojen vanhainrare |
|
| partitive | vanhaa | vanhoja | |
| inessive | vanhassa | vanhoissa | |
| elative | vanhasta | vanhoista | |
| illative | vanhaan | vanhoihin | |
| adessive | vanhalla | vanhoilla | |
| ablative | vanhalta | vanhoilta | |
| allative | vanhalle | vanhoille | |
| essive | vanhana | vanhoina | |
| translative | vanhaksi | vanhoiksi | |
| instructive | — | vanhoin | |
| abessive | vanhatta | vanhoitta | |
| comitative | — | vanhoine | |
Antonyms
Derived terms
Derived terms